Sprookje van 1001 nachten

Het heeft even geduurd voor ik een mogelijkheid heb gevonden om te internetten maar hier is dan een verslag van onze belevenissen tot nu toe.

Zaterdag 17 oktober 2009

Alhoewel we ruim op tijd vertrekken, beleven we nog angstige momenten om op tijd op vliegveld Charleroi aan te komen. Een enorme file bij Antwerpen, wegwerkzaamheden bij Brussel en een ongeluk met een vrachtwagen vlak voor Charleroi. Een uur voor vertrek droppen we onze koffers bij de balie van Ryanair. Voordeel is dat we niet lang hoeven te wachten om in te stappen al worden we wel grondig onderzocht door de Belgische douane. Ik wordt uitgebreid gefouilleerd en onze beide tassen worden helemaal leeggehaald. Geen idee waarom, waarschijnlijk hadden we gewoon pech.

Na zo'n drie uur vliegen landen we op het vliegveld van Marrakech. Het tijdsverschil is twee uur vroeger dus het is daar pas 16:00 uur. We worden opgehaald met een petit taxi (dit zijn allemaal beige peugeots) en we rijden tot aan de Prefecture, een parkeerplaats vlak voor de Medina. Daarna is het lopen met de koffers door allerlei vage straatjes en steegjes en vragen wij ons af waar we in hemelsnaam belanden. We stoppen bij nummer 38 en als de deur opengaat belanden we in een klein paleisje, Riad Soumia. We worden welkom geheten door Fattah met een muntthee en na een uitleg over waar we nu precies zitten in de medina krijgen we de sleutel van onze prachtige kamer Canelle.

We trekken wat luchtigere kleding aan want het is hier aanzienlijk warmer dan in Nederland. We lopen richting het Jemaa-el-Fna plein en worden direct door allerlei verkopers van eetstalletjes uitgenodigd om bij hen te komen eten maar we gaan ons eerst eens orienteren. We horen kreten als: "one, one, seven, next to heaven" om ons binnente lokken ( de kraampjes hebben allemaal hun eigen nummer). Uiteindelijk eten we bij nummer 42 maar echt bijzonder is het niet te noemen. Daarna dwalen we door de soukh wat echt een aanrader is om wat later te doen want we worden praktisch niet lastig gevallen. Daarna drinken we nog wat in de bar van restaurant La Tajina alvorens we ons heerlijke bed in de riad opzoeken.

Zondag 18 oktober 2009

Na een lekker ontbijt in de riad gaan we een rondje lopen en drinken we koffie op een terras. Om 11:00 uur moeten we ons melden voor de kookworkshop in the Morocco House Hotel. Dit ligt in La Ville Nouvelle en we nemen een taxi er naar toe. Aangekomen blijken we de enige te zijn en we krijgen les van de kok van het hotel. Het hotel is prachtig gedecoreerd in Marokkaanse stijl. Patrick is voor het snijwerk en ik moet de taijine op het vuur in de gaten houden. We maken:
- Marokkaanse salade
- Tajine met kip
- Kokoskoekjes

Na een uur snijden en kneden moet de hele boel nog pruttelen en bakken en kunnen wij een rondje lopen en een terrasje pakken. Als we om 13:00 uur terugkomen kunnen we onze zelf bereide lunch verorberen en deze smaakt voortreffelijk, al zeggen we het zelf!

Aan het einde van de middag nemen we plaats op het terras van cafe de France waar we langzaam de opbouw van het plein kunnen aanschouwen. We eten bij restaurant Alhambra omdat ze een terras met uitzicht op het plein hebben. De verkeerde keuze want ze hanteren hogere prijzen maar dit komt de kwaliteit helaas niet ten goede. Ik ondervind dit aan den lijve 's nachts om 03:00 uur en wederom om 04:30 uur. Niet echt een lekkere nacht dus.

Maandag 19 oktober 2009

Van Fattah ontvang ik een thee die mijn maag en darmen weer wat rustiger laten worden. Na het ontbijt vertrekken we naar Medersa Ben Youssef, een voormalige Koranschool en de grootste van Marokko. Het is een beetje zoeken omdat hij in de soukh ligt maar we vinden het uiteindelijk wel. Je ziet de spartaanse kamertjes waar de studenten sliepen en de mooie bewerkte houetn plafonds. Leuk om te zien maar we hadden er meer van verwacht. We drinken en lezen wat op het dakterras van cafe des Epices om vervolgens naar het Cyberpark te lopen. Ik heb met de lunch niets naar binnen kunnen krijgen en besluit wat te gaan rusten in de riad. Patrick laat zich lekker verwennen in de hamman. Bij terugkomst blijken de eigenaren van de riad te zijn gearriveerd, Andre en Christine. We kletsen gezellig met hen en twee andere Britse gasten. Ze reserveren voor ons in La Tajina.

La Tajina is een prachtig sfeervol restaurant niet ver van onze riad. Patrick heeft er heerlijk gegeten maar ik heb helaas weer af moeten haken. De avond werd nog leuker met het optreden van een aantal buikdanseressen.

Wij vonden Marrakech overweldigend, sfeervol en erg leuk om met name te beleven want erg veel bezienswaardigeheden zijn er niet, de stad op zich is er eigenlijk al een.

Na Marrakech zijn we de volgende dag op de bus gestapt naar Agadir waarover volgende keer meer.

Ik kan hier helaas geen foto's plaatsen dus die houden jullie nog tegoed.

Au revoir!!!