Terug in Cambodja

Het is inmiddels 8,5 maand geleden dat we, na een jaar vrijwilligerswerk in Cambodja, weer terug in Nederland aankwamen. Hoog tijd om weer eens een kijkje te gaan nemen in het land wat zo’n indruk op ons heeft gemaakt. Ons doel is tweeledig, in de eerste plaats de mensen weer ontmoeten die we in dat jaar hebben leren kennen, lekker genieten van het klimaat en eten en in de tweede (niet onbelangrijke )plaats werk verrichten voor onze stichting DiaKam.

Afgelopen vrijdag zijn we via Helsinki geland op Bangkok en met de taxi naar Battambang vertrokken waar we lekker relaxed een weekend zullen blijven. Pharat komt ons al tegemoet als we aankomen bij het resort en ook Amara laat zich snel zien. Hun zus Phary en haar man Jan, die normaal het resort leiden, zitten nu in Zwitserland bij hun broer Chai . Laat wordt het niet deze dag want zo’n jetlag hakt er toch altijd aardig in.
Zaterdagmorgen raken we in gesprek met een Nederlands stel bij het ontbijt en omdat het regent (het regenseizoen is weer begonnen) kletsen we gezellig onder het genot van een bakje koffie. Rond elven klaart het op en rijden wij met de brommer naar de stad. Ja, Bob de Rooij is er ook weer hoor! We kunnen gelijk gaan tanken want er zit geen benzine meer in. Eerste doel is een mobiel en wat beltegoed kopen omdat het de goedkoopste manier is om mensen hier te bereiken en idereen die we kennen een Cambodjaans nummer heeft. Na wat rond gereden te hebben lunchen we bij Madison’s en brengen we de middag aan het zwembad door. Het is dan al weer aardig warm geworden. De volgende dag verloopt iegenlijk niet heel anders. Battambang staat bekend om de vele bruiloften, begrafenissen en ceremonies en dat krijgen we dan ook alle dagen vanuit verschillende richtingen mee. Draagt bij aan de Cambodjaanse ervaring zullen we maar zeggen.

Op eerste Pinksterdag vertrekken we met de taxi naar Siem Reap waar we rond 12:00 uur aankomen. Na de koffers uitgepakt te hebben vertrekken we natuurlijk als eerste naar onze Cambodjaanse papa en mama van Father’s Restaurant. We worden hartelijk omhelst, overhandigen onze Nederlandse kado’s en kletsen daarna bij met André terwijl we genieten van de vermicellisoep die we zo lang hebben moeten missen. Het voelt alsof we nooit weg zijn geweest en minder vreemd als toen we weer terug in Nederland aan kwamen. We gaan een rondje lopen door Siem Reap en het is bijzonder te merken dat zoveel mensen ons nog herkennen. Waar we ook eten of wat drinken, we worden welkom geheten en omhelst als goede vrienden.

Dinsdag is ons eerste bezoek aan Salariin Kampuchea waar we met een taartje ons weerzien vieren. Er wordt maar weinig gewerkt die ochtend doordat wij er zijn maar gezellig is het wel. Na de koffie en taart gaan we met Ravy, Naro en Dara om tafel zitten om afspraken voor de komende dagen te maken. Terwijl Patrick die middag al in beslag genomen wordt door SK begin ik met mijn shoplijst die ik van diverse mensen uit Nederland heb mee gekregen. Flink wat dollars armer en een hoop tassen en spullen rijker geniet ik van een lekker drankje op een terras aan de overkant van Pubstreet waar ik me verbaas over de uitdossing van een groot aantal toeristen. Blijkbaar kennen mensen geen schaamte meer als ze over hun eigen landsgrenzen in een warm land zijn.

Aan het einde van de middag rijden we nog naar Wat Pren voor een kort bezoekje. Patrick en ik moeten ook even voor de klas en krijgen allerlei vragen over familieleden, baan in Nederland, hoe oud en groot we zijn en zo verder. Na wat foto’s en een stukje film rijden wee weer terug naar Siem Reap.

Als we ‘s avonds met de tuktuk op weg zijn naar een restaurant komen we Frank op de brommer tegen. Deze Australier heeft jarenlang een aantal maanden per jaar als vrijwillger voor SK gewerkt maar woont nu in Siem Reap met zijn Cambdojaanse vrouw en pasgeboren baby. We zien hem vrijdag op school en spreken dan verder af want we hebben nog een kadootje uit Nederland mee gebracht voor de kleine Yasmin. Gisternavond zijn we al op de Night market geweest voor “No have” maar we konden hem niet vinden, vanavond proberen we het op een ander gedeelte. Vrijwel meteen worden we herkend door een meisje wat bij Father’s heeft gewerkt en zij stuurt ons naar de broer van “No have”. Hij blijkt nu op Old Market te staan en is zo blij ons te zien dat Patrick spontaan een gratis Cambodjaans voetbalshirt krijgt. Als we ook voor Jelte voetbalkleren willen kopen laat hij ons achter met zijn kraam om op zoek te gaan, over goed van vertrouwen zijn gesproken.

Morgen staat een bezoek aan het PDC op het programma en we kijken er allebei erg naar uit om alle kinderen en de staff weer te zien maar daarover later meer.