Drukke tijden

Om 11:00 uur staat Vuthea klaar met zijn tuk tuk om ons naar het PDC te brengen. Het valt me weer op dat het best een aardig stuk is maar dat ik dat op de fiets wel mee vond vallen. Misschien ook maar wat je gewend bent. De kinderen zitten net aan tafel voor de lunch en zwaaien en klappen als we samen aankomen. De hele ochtend gonst mijn naam al maar ze zijn best verlegen als ik ze aanspreek. Ze willen weten of ik hun namen nog ken en de meeste weet ik ook zo op te noemen. We kletsen wat met vrijwilligers en staff en Patrick doet nog een poging tot honkballen en voetballen maar het is gewoon veel te warm. Na het overhandigen van de meegebrachte kado’s horen we van Pieter, Bopha en Sitha waar ze op dit moment allemaal mee bezig zijn. Ik loop nog een rondje, kijk even mee bij de khmer lessen voordat we afscheid nemen. Ik haal nog water aan de overkant bij mijn voormalig vaste adresje en de vrouw van het shopje omhelst me hartelijk als ze me herkend. Met Vuthea als tolk leg ik haar uit dat ik er alleen maar voor een bezoekje ben en inmiddels weer in Nederland woon. Ze geeft me nog een compliment dat ik er zo goed uit zie en dat heb ik al eerder deze dagen gehoord, schijnbaar zie ik er jonger(???) uit terwijl ik toch echt een jaartje ouder ben geworden. Zal wel beleefdheid zijn zullen we maar zeggen.

Vanuit het PDC rijden we naar de weverij van Bakong om op verzoek nog krama’s te kopen. Als we aankomen bij Father’s voor de lucnh zit er een grote groep en kunnen wij er eigenlijk niet meer bij. Ze staan op het punt om te vertrekken dus besluiten we maar even te wachten. Als ze allemaal weg zijn helpen we mee het restaurant weer op orde te krijgen. End van de middag hebben we een afspraak staan met Jan van Baca Villa. Hij is sinds 2005 actief in Cambodja. Hij runt een guesthouse, restaurant, krekel farm, boomplantage, school en ziekenhuis. We vertellen hem van onze plannen en dat we zijn gekomen om informatie en tips te krijgen die ons eventueel verder kunnen helpen. Jan is een vlotte prater en heeft een duidelijke mening over werken in Cambodja. Twee uur later en heel wat wijzer nemen we afscheid van hem. ‘ s Avonds gaan we lekker eten bij Tangram Garden waar we bijkletsen met de eigenaar Daniel.

Donderdagmorgen staat een gesprek met Sally Douglas op het programma van het Women Resource Center. We leggen haar onze plannen voor en dat we in de toekomst een samenwerking zien met het WRC op het gebied van gezinsplanning en gezondheid voor vrouwen, rechtsbijstand en gezinsbegeleiding. Ik hoop volgende week nog een bezoekje te kunnen brengen aan het WRC maar omdat Sally er dan niet is zal ik dit met de manager moeten regelen. De rest van de dag staat in het teken van Salariin Kampuchea. ‘s Middags werken we op Wat Pren en legt Dara me uit hoe teksten op de website aangepast kunnen worden. Anja heeft me gevraagd hier een beschrijving van te maken want Dara is de enige die weet hoe dit soort zaken werken.

Ook vrijdag is het weer SK dag. Aan het einde van de middag hebben we een overleg met Ravy en de voorzitter van de Cambodjaanse board van SK, Yem. Heel belangrijk want ook het bestuur moet achter onze plannen staan. Gelukkig is Yem heel enthousiast en bereid ons te helpen. Het is inmiddels acht uur en we zijn beiden moe van de warmte en de intensieve gesprekken. Na het eten een een broodnodige douche duiken we op tijd ons bed in.

Nog maar vijf dagen en zoveel afspraken, de tijd vliegt voorbij. Maar tot nu kunnen we spreken van een (werk)vakantie met voldoening.