The Great Ocean Road

Zondag 21 december 2008

Omdat de helicoptervlucht verzet is, kunnen we wat later uit de Grampians vertrekken. We krijgen een heerlijk ontbijt van Brenda en David print nog wat wegenkaartjes voor ons uit om in Port Campbell te komen. We nemen afscheid van hen en rijden naar Halls Gap waar we voor het eerst moeten tanken (50 eurocent per liter!).

We rijden naar Silverband Fall waar we een waterval te zien moeten krijgen maar daarvoor moeten we eerst een stukje door het bos lopen. Uiteindelijk blijkt de waterval niet zo spectaculair te zijn maar de stilte en de omgeving des te meer.

Het rijden door de Grampians kost een hoop tijd omdat het voornamelijk bochten zijn die je met niet te hoge snelheid kunt nemen en daarbij ook nog dieren die plotseling over kunnen steken. We maken nog een kleine stop voordat we de Grampians verlaten en zien drie wilde kakatoes de resten van een picknick opeten. We hadden hier graag wat langer willen blijven en een hoop dingen nog willen zien maar dat is helaas niet mogelijk. We zetten koers naar de Great Ocean Road.

De weg begint officieel in Warnambool maar dan rijdt je nog lang niet langs de kust. Pas bij Peterborough zie je de oceaan verschijnen. Hier is het uizichtpunt Bay of Islands. Vond ik persoonlijk het mooiste punt maar de meesten zullen toch The Twelve Apostels noemen. Onderweg zijn overal punten waar je kunt stoppen om foto's te maken of gewoon te genieten van het uitzicht. Rond 13:30 uur zijn we in Port Campbell aangekomen, normaliter een dorpje van 400 mensen maar in het hoogseizoen zijn het er duizenden. We eten een broodje in het zonnetje en gaan daarna richting de hangaar voor de helicoptervlucht.

Het is wel prijzig maar die dingen stijgen af en aan op. Big business dus. Voordat we in de helicopter mogen worden we gewogen en hierdoor mag Pat helaas niet voorin zitten want hij is te zwaar. Mijn BMI is gelukkig goed bevonden en ik mag naast de piloot plaatsnemen. Reddingvest aan, riemen vast, hoofdtelefoon op en vliegen maar. Wel een beetje gek om recht omhoog te gaan maar het is echt super! Voor ons gevoel gingen we niet zo heel hard maar als je ze van de grond af ziet vliegen gaat het toch met een flinke snelheid. We hebben een behoorlijk stuk van de route vanuit de lucht gezien op verschillende hoogten en Pat heeft goed kunnen filmen en ik heb ook nog mooie foto's kunnen nemen waarvan hier een aantal bijgevoegd zullen worden. Echt een onvergetelijke ervaring vonden we allebei.

De rit van Port Campbell naar Apollo Bay loopt meer landinwaarts dan langs de kust dus we gooien er wat snelheid in om er te komen.Ze zeggen ook dat het mooiste stuk van Apollo Bay naar Lorne is maar dat doen we morgen. In Apollo Bay aangekomen (een erg leuke badplaats) vinden we vrij snel onze villa. We moeten zo'n drie kilometer de bergen in maar de accomodatie is helemaal geweldig. Uitzicht over de oceaan en de hele voorpui is van glas. Het restaurant is ernaast en ook hier niets dan glas om van het mooie uitzicht te genieten. We reserveren een tafel voor 20:00 uur aan het raam. Het restaurant staat goed bekend en is ook wel wat luxer. Het eten is heerlijk, de wijn smaakt voortreffelijk dus wat wil je nog meer? Ik ben eigenlijk geen toetjesmens maar als ik Chris' huisgemaakte baklava op de lijst zie staan kan ik geen nee zeggen en dit blijkt een hele goede keuze te zijn alleen krijg ik behoorlijk veel. Patrick vind zijn toetje ineens minder lekker na een stuk baklava geproefd te hebben. Het is zoveel dat hij de helft van mij moet opeten maar dat vindt hij geen straf.

Maandag 22 december 2008

We hebben toch een beetje het gevoel dat we maar aan het rennen zijn om overal op tijd te komen en te weinig aan het genieten zijn dus besluiten we deze ochtend het wat rustiger aan te doen. Na ook weer een heerlijk ontbijt met zelfgemaakt brood, marmnelade en eieren rijden we naar het plaatsje Apollo Bay waar we na wat geshopt te hebben gaan internetten en op ons gemak koffie drinken. We vervolgen onze weg naar Lorne en dit stuk loopt inderdaad helemaal langs de oceaan. Onderweg komen we nog koala's in het wild tegen. Het is alleen jammer dat je vanuit de richting waar wij komen minder goed de mooie uitzichten ziet. Ook de uitkijkpunten zijn voortdurend aan de andere kant. We begrijpen nu waarom de meeste mensen de route vanuit de andere kant nemen.
In Lorne kopen we slippers in een van de vele surfshops die we al tegen zijn gekomen en ik gooi mijn oude meteen in de vuilnisbak want ze waren hoognodig aan vervanging toe. We eten een broodje en rijden daarna weer verder. Onderweg stoppen we nog een half uurtje om op het strand te gaan liggen. Even lekker bijkomen.

We vervolgen onze rit richting Yara Valley. We moeten hiervoor door Melbourne heen. Zij hebben echter tolwegen waarvoor je een bepaalde CityLink pas nodig hebt. Volgens het verhuurbedrijf kun je deze eenvoudig ontwijken en zo niet dan bel je even en is het zo geregeld. Nou niet dus, we hebben half Melbourne drie keer gehad en moesten uiteindelijk toch over de tolweg. Hoe je dat dan moet betalen is een ander frusterend verhaal waar ik jullie niet mee lastig zal vallen. Uiteindelijk komen we bij onze B&B voor vannacht, Cherry Blossom. We hebben echt een enorme kamer met jacuzzi! en alles is in Japanse stijl. Weer een aanrader. Nou is Healesville niet echt een bruisend plaatsje dus kopen we maar wat in de supermarkt om de avond in de B&B gezellig te maken. Van de jacuzzi maken we uiteraard ook nog even gebruik.

Dinsdag 23 december 2008

Als we 's ochtends wakker worden is het behoorlijk koud en bewolkt maar we zitten dan ook in de bergen. Als we op ons terrasje wat lezen komen de mooiste papegaaien voorbij gevlogen of even nieuwsgierig kijken. Het ontbijt wordt door Judy, de eigenaresse, op de kamer bezorgt en is echt goed. Alles warm en vers.

Na het ontbijt nemen we afscheid van haar en gaan naar Healesville Sanctuary. Hier is van alles over de dieren in Australië te vinden. Ze vangen gewonde dieren op met als doel ze terug te plaatsen in het wild. Als dat niet lukt blijven ze daar en kunnen bezoekers zoals wij naar ze komen kijken. Op diverse tijden zijn er "shows" waar uitleg gegeven wordt over de diersoort en waar ze ook eten krijgen. We nemen ook een kijkje in het ziekenhuis waar we een gewonde hagedis te zien krijgen die een stuk staart kwijt is door een hond. De gewone huisdieren zijn de grootste vijanden van de wildlife in Australië!
Erg leuk en leerzaam en je kunt ook de dieren van dichtbij bekijken en soms zelfs aaien. Hierna besluiten we om naar Melbourne te rijden waar we redelijk snel ons hotel kunnen vinden. Het is wel een stukje lopen van het centrum maar we hebben een ruime kamer en het hotel heeft veel faciliteiten om het je zo makkelijk mogelijk te maken. We gooien onze bagage op de kamer en lopen naar het centrum om een hapje te eten. Daarna nog wat rondslenteren en de stad een beetje op je in laten werken. Gelukkig hebben ze hier Starbucks genoeg dus ik heb alweer een lekkere Caramel Macchiato achter de kiezen.
De zon is in de loop van de middag weer lekker doorgebroken en brand behoorlijk dus een goede bescherming is hier wel van belang. Ik ga zo mijn bed opzoeken want we worden vannacht om 03:30 uur! opgehaald voor de ballonvaart van morgen. Ik dacht eerst dat ik het niet goed verstaan had maar de bevestiging per sms bleek toch te kloppen. Volgende keer meer hierover! Iedereen alvast fijne Kerstdagen en no worries!