Battambang en Koh Chang

Vrijdag 29 oktober 2010

Vandaag gaan we met de boot van Siem Reap naar Battambang, de tweede grote stad van Cambodja. Geen idee waarom we zo vroeg opgehaald zijn (06:00 uur) want we vertrekken uiteindelijk pas om 07:45 uur. Bij aankomst op de pier staan de verkopers al klaar met water, brood en fruit maar wij hebben onze eigen inkopen al gedaan. We gaan als eerste de boot op die er zoals verwacht niet heel comfortabel uitziet voor de komende uren. Kleine houten bankjes en in de hoek een hok als wc. Langzaam loopt de boot vol met toeristen en lokale mensen en de vraag is waar iedereen moet zitten. Een deel neemt direct plaats op de het dak waar ook alle bagage ligt. Terwijl de verkoopsters met eten over de boot lopen zien we op de boot naast ons twee jongetjes hen volgen met hun blik gefocust op het eten. We weten dat veel kinderen weinig eten krijgen en besluiten stokbroodjes en bananen voor hen te kopen. Dankbaar vallen ze op het eten aan en als er nog vriendjes bij komen is delen wel erg moeilijk. Of we hier goed aan gedaan hebben is de vraag maar het is hier zowieso lastig om alle vragende blikken te negeren. We hebben niets gekocht van kinderen op straat en bij de tempels. Zij worden er door hun ouders op uit gestuurd om te bedelen en door wat te kopen houdt je dit in stand maar het is soms wel moeilijk om nee te zeggen ook al weet je dat het beter is.

Wij gaan na anderhalf uur varen op het dak zitten waar het lekker warm is maar langer dan twee uur houden we dat niet vol want zo tegen 12 uur begint de zon wel heel hard te branden. We komen onderweg veel drijvende dorpen tegen waar de kindjes langs de kant allemaal naar ons zwaaien en roepen. Soms moeten we door smalle kanalen en gaan er doeken naar beneden als bescherming voor de takken. Met kunst en vliegwerk worden de tegenliggers ontweken maar dit kost allemaal best wel tijd.

Verder ontstaan er op de boot direct allerlei “vriendschappen” en sommigen besluiten direct in een hotel een kamer te delen. Beetje vreemd allemaal maar als je alleen reist gebeurt dat waarschijnlijk eerder dan gebruikelijk.

Na zeven uur varen komen we dan eindelijk aan in Battambang. Gewoon langs de kant meren we aan en staat een horde verkopers van hotels en guesthouses ons al op te wachten. Onze overnachting is al geregeld maar volgens mij zijn we de enigen. Er volgt een druk onderhandelingsproces en uiteindelijk rijden we met een overvolle bus naar het Royal Hotel. Doet niet zo koninklijk aan bij aankomst maar we krijgen een grote kamer met glimmend houtwerk, kitsch gele gordijnen en een badkamer waar je op de wc tegelijkertijd kunt douchen (2 douchekoppen?). Er hangt ook een vreemd luchtje en het is overduidelijk het minste hotel van deze vakantie. Maar ja, het is maar voor 1 nacht dus we doen het er maar mee.

We gaan als eerste een bak koffie drinken bij het Sunrise Coffee House vlak bij het hotel. Van sfeer hebben ze hier nog niet gehoord maar de koffie is lekker. Daarna lopen we een rondje door de stad en we vinden het allebei maar een rare plek. De tocht om hier te komen is prachtig maar de stad zelf voegt echt niets toe aan de Cambodja beleving.

Om 16:30 uur hebben we met een tuk tuki chauffeur van het hotel afgesproken dat hij ons naar de bamboe trein brengt. Waarschijnlijk de enige attractie hier. Onderweg er naar toe komen we nog wel een paar mooie wats tegen in Thaise stijl omdat deze stad heel lang onder Thais bewind heeft gestaan. Het laatste stuk van de rit gaat over een hobbelweg dus we stuiteren lekker door de tuk tuk. Aangekomen bij het beginpunt worden we op onze “trein” gezet. Een houten vlot op een onderstel met een motortje en V-snaar. Als we net op weg zijn komt er een tegenligger aan en moeten we weer terug naar het beginpunt. Daarna begint het echt en met hoge snelheid razen we door de rijstvelden en het platteland. Het voelt als een Efteling attractie maar dan wat minder veilig. De tegenliggers die we treffen moeten hun treintje van de rails halen zodat wij verder kunnen. Bij het eindpunt hebben lokale mensen hun stalletjes ingericht met drinken zodat zij er ook wat aan kunnen verdienen. En oudere man zonder tanden die een beetje Engels spreekt probeert me vol te stoppen met gratis bananen en zelf gemaakte chips. Uit beleefdheid neem ik het zakje me. Pat geniet van een koud biertje. Er liggen een soort kartonnetjes waar mensen op hebben geschreven wat ze van de bamboetrein vonden en wij vermelden erop: “Try before you die”.

Terug is de rit iets minder prettig omdat het al bijna donker is en ik alleen maar muggen aan het happen ben. Al met al wel leuk om gedaan te hebben. Rond 18:30 uur zijn we weer terug in het hotel om ons om te kleden en een hapje te gaan eten. Ik bestel gemarineerd rundvlees maar krijg dit rauw en snap niet helemaal wat de bedoeling is. Ik krijg te horen dat ik moet wachten op het vuur en jawel hoor daar komt ie weer, de Cambodjaanse bbq. Gelukkig stink ik minder dan de vorige keer. We lopen terug naar het hotel en het is uitgestorven op straat. Weinig te beleven in down town Battambang.

Zaterdag 30 oktober 2010

Vandaag verlaten we Cambodja en om naar Thailand te gaan. Onze laatste dagen brengen we door op Koh Chang, ofwel het olifanten- of watervaleiland. Na twee uur rijden moeten we langs de Cambodjaanse grens om een stempel te halen wat soepel verloopt, aan de Thaise grens is het een ander verhaal omdat we een beetje van het kastje naar de muur gestuurd worden. De mensen daar moeten er wel om lachen en vullen maar braaf formuliertjes in en sjouwen met onze koffers van het ene naar het andere loket. Uiteindelijk mogen we Thailand in en staat er weer een chauffeur op ons te wachten die ons naar de opstapplaats voor de ferry naar Koh Chang brengt. Het gaat steeds harder waaien en de zon verschijnt ook maar sporadisch. Na een uurtje op de pond arriveren we op het eiland en worden met een aantal mensen in soort taxi gepropt om na 10 minuten te stoppen bij het volgende aanmeerpunt van een ferry. We moeten een uur wachten want er kunnen nog vier mensen bij (geen idee waar hij die wil plaatsen, zo vol zitten we al) maar hij wil wel eerder rijden als we meer betalen. Welkom in het land van de glimlach! Niemand heeft zin om te wachten dus we gaan akkoord maar willen pas betalen als we bij het hotel zijn. Daar gaat de chauffeur niet mee akkoord want hij vertrouwt ons niet. Nog geen 5 minuten later arriveert de volgende boot en worden er nog vier mensen bij gepropt (twee hangend aan het rek om op de auto te komen) en de prijs daalt weer. Een jongen naast ons is hier twee jaar geleden geweest en verbaast zich hier net zo over als dat wij dat doen. Beetje vreemd allemaal.

Hoewel op de site van de organisatie staat dat dit nog een ongerept eiland is, blijkt het gewoon heel toeristisch te zijn. Wij worden afgezet op ons resort Sea View genaamd en dit ligt gelukkig uit de drukte. We krijgen de sleutel van onze cottage en hebben voor de komende dagen een leuk huisje met veranda en uitzicht op zee tot onze beschikking. Tegen de berg aan zijn ze druk bezig het complex uit te breiden. Het restaurant (The Lighthouse) is al klaar en daar kunnen we eten en ontbijten. Met een heuse kabelkar wordt je naar boven en beneden gebracht. Vandaar uit heb je een prachtig uitzicht en we besluiten om hier vanavond te gaan eten. Het blijkt echter zeer rustig in het hotel te zijn en de overige toeristen zijn voornamelijk Russen maar gelukkig geen vervelende. Er waait een flinke storm over het eiland waardoor het best fris is. Ook voor de komende dagen wordt niet heel goed weer verwacht. Daar balen we natuurlijk wel een beetje van maar lekker uitrusten en een massage op z’n tijd is ook goed om de dagen door te komen. Morgen willen we een brommer huren om het eiland te gaan verkennen want het schijnt hier wel heel mooi te zijn.

P.S: Pat is hier helemaal gelukkig want er is hier een zender met allemaal Nederlandse programma’s zoals nieuws en voetbal. Hij overleeft de komende dagen hier zo wel.