Eiland der Goden - Ubud

In het vliegtuig van Singapore naar Bali voel ik mijn keel steeds dikker worden en tegen de tijd dat we rond 00:00 uur bij ons hotel Santi Mandala in Ubud zij kan ik amper nog slikken. Met een trachitol en aspirine snel het bed in en hopelijk voel ik me morgen weer beter.

We hebben een prachtig privéparadijsje in het Santi Mandali gekregen. We hebben een ommuurde tuin met een aardige villa met veranda en natuurlijk onze plunge pool die ook nog best groot is, met daarbij twee ligbedden en een parasol. Helemaal niet verkeerd zoals jullie ook op de foto’s kunnen zien.

Helaas, het ontbijt is niet aan mij besteed en voordat Patrick klaar is lig ik al weer op bed. Na zo’n twee uur slaap gaat het al wat beter en na een duik in de plunge pool besluiten we om met de taxi naar Ubud te gaan. Het is een beetje een gekkenhuis in het plaatsje maar dat komt ook omdat er veel dagjesmensen vertoeven, ’s avonds is het aanzienlijk rustiger. De chauffeur van het hotel zet ons af bij Wayan’s waar we lekker saté kunnen eten. We lopen nog een rondje en ik voel me niet zo lekker worden dus pakken we een taxi terug naar het hotel. Het is jammer dat Ubud zo ver van het hotel ligt, je kunt er eigenlijk alleen met een taxi of fiets naar toe. Ik duik m’n bed in tot de volgende morgen terwijl Pat nog gaat internetten en eten in het restaurant.

Na een onrustige en zweterige nacht heb ik het gevoel alsof mijn keel nog meer pijn gaat doen. Volgens Pat hoort dit er allemaal bij, hij heeft het vlak voor vertrek al mee mogen maken. Weer de nodige medicatie innemen en na een paar uurtjes gaat het alweer beter. Eind van de middag maken we de rit naar Ubud maar weer waar we de tijd doorbrengen met eten, drinken, shoppen en internetten.
De woensdag brengen we in ons eigen paradijsje door relaxend aan de plungepool ,Engels studerend en een beetje lezen en puzzelen.

Om 15:00 uur hebben we de sunset cycling tour geboekt in het hotel en de fietsen staan al klaar als we aankomen. Een Balinees in een trainingsbroek zal onze gids zijn de komende 3 uurtjes. Zijn Engels is niet geweldig maar hij doet zijn best. We rijden tussen de rijstvelden door, zien kleine dorpjes waar iedereen vriendelijk hallo zegt en af en toe worden we achterna gezeten door een blaffende hond. Inentingen voor rabiës hebben we gehad maar toch maar liever niet het risico lopen om gebeten te worden. We stoppen bij een waterval waar je met een trap naar toe kunt lopen. Onderaan is ook een badplaats waar mensen zich kunnen wassen (tja, als je thuis geen douche hebt). We klimmen weer naar boven en zetten de tocht gedeeltelijk te voet voort want het is zo steil daar is niet tegen aan te fietsen door ons. De tocht gaat verder via een tempel, bezoek aan een traditioneel Balinees huis waar 9 gezinnen wonen en weer door de prachtige natuur. Drie uur later komen we moe, bezweet maar voldaan aan bij het hotel en krijgen een heerlijke ananas juice met een soort tosti. Daarna gaan we lekker douchen en even later eten in het restaurant van het hotel wat een aanrader is.

Ik heb voor vandaag een afspraak gemaakt met onze gids van de fietstour die ook yoga geeft. Om 07:00 uur! wordt ik verwacht in de zaal. Ik ben de enige aanwezige en krijg dus privéles. Het is al weer even geleden dat ik yoga heb beoefend dus het kan soepeler maar als de les afgelopen is voel ik me heerlijk en maak gelijk voor de volgende dag een afspraak. De laatste twee houdingen laat ik aan me voorbijgaan want in lotushouding op je hoofd gaan staan gaat me nu toch echt te ver! Later rijden we met het busje van het hotel naar Ubud en besluiten eens niet de toeristische weg te pakken maar de andere kant op te gaan. Leuke dingen genoeg te zien alleen veel minder druk en geen enkele toerist tegen gekomen. Uiteraard weer koffie gedronken in een koffiebarretje annex bookshop, heerlijke smoothie op, leuke slippers gekocht, salade gegeten bij Wayan’s en boodschappen gedaan. Stiekem toch zo’n bijna drie uur aan de wandel geweest in het warme weer. Daarna weer met het busje naar huis waar we de rest van de middag doorbrengen.

Voor vandaag (vrijdag) hebben we een dagtour geboekt en om 09:00 uur komt onze chauffeur Sumadi ons halen. Een vriendelijke man die goed Engels spreekt en veel wil vertellen over zijn Bali. Als eerste brengt hij ons naar de Barong dans. Deze hebben we 8 jaar geleden ook gezien en er blijkt in die tijd nog maar weinig verandert te zijn, ze spelen nog steeds dezelfde legende.
Sumadi weet dat we graag naar de Tempel van de Heilige Bron willen en vraagt of we dit op de traditionele manier willen ondergaan. Hij weet exact wat de do’s and dont’s zijn en wij laten ons graag voorlichten. Ten eerste moeten een Balinese sarong met sjaal om, ik mijn armen bedekken en Patrick krijgt een door ons zo genoemd “Lonnypetje” op. Dit kopen we in een locaal winkeltje na flink afdingen. Sumadi trekt zelf ook zijn traditionele Balinese kostuum aan en zo kunnen we richting de tempel. We gaan eerst eten in een sfeervol restaurant met uitzicht over de rijstvelden en kiezen allebei de saté.

Als we bij de Tempel aankomen kleden we ons aan zoals het hoort. We hebben ook wierook en offers gekocht om de goden tevreden te stemmen. Als eerste moeten we bij een offeraltaar toestemming vragen om de Tempel te betreden. Dit doen we door 5 keer te bidden, 1e keer zonder bloem, 2e keer met een bloem, 3e en 4e keer met diverse bloemen en de 5e keer weer zonder bloem.
Daarna brengen we onze tas weg en gaan in de het heilige water om bij elke fontein een offer te brengen (bakje met diverse bloemen en kleingeld). We bidden met de handen voor het hoofd, wassen ons gezicht drie maal, spugen drie maal het water uit, drinken, drie maal een slok en houden ons hoofd onder de stevige straal. En dat alles zo’n keer of tien. Uiteraard hebben we weinig op met het Hindoegeloof maar de gedachte om even stil te staan bij een aantal essentiële zaken spreekt ons wel aan. De rust van de Tempel en de handelingen in het water geven toch een apart gevoel.

We kleden ons om en daarna gaan we naar de hoofdtempel waar we worden gezegend door de priester. Hier moeten we ons gezicht weer drie keer wassen met het heilige water, drie slokken nemen en dan krijgen we water over ons heen gesprenkeld en rijst op ons voorhoofd en ons borstbeen geplakt terwijl we ook nog een aantal droge korrels naar binnen moeten werken. In de hoofdtempel is ook de bron van het heilige water te zien. Na afloop moeten we een bepaalde route naar buiten volgen en we snappen ook wel waarom, een en al standjes met dezelfde toeristische troep om te verkopen.
Vervolgens stoppen we nog bij een koffie- en kruidenplantage waar we de Luwak koffie proeven. Speciale bessen worden door een beest gegeten en vervolgens weer uitgepoept na de chemische reactie in zijn lichaam. Deze uitwerpselen worden geroosterd en verwerkt als koffie. Niet heel goedkoop en het klinkt ranzig maar het is erg goede koffie om te drinken. Na de koffieplantage stoppen we nog even voor het uitzicht op een vulkaan en rijden daarna weer richting Ubud waar we rond 17:00 uur arriveren. Een leuke, leerzame en spirituele dag.

Het valt ons op dat Bali 2011 wel even iets anders is dan Bali 2003. Veel drukker en de prijzen liegen er af en toe niet om. Voortdurend wordt gevraagd: “You want taxi, no, maybe tomorrow?” en je wordt lastig gevallen door allerlei verkopers, hoort er natuurlijk ook wel een beetje bij op een vakantie-eiland. We moeten ook niet vergeten dat er nog veel armoede heerst en dat ook daarom PURE! for kids binnenkort op Bali weer aan de slag gaat. Met Sumadi spreken we af dat hij ons de volgende dag naar Sanur brengt.

Eerste nacht zonder vervelende dromen en onderbrekingen (zou die fontein voor “ bad dreams” dan echt geholpen hebben?) en als eerste weer yoga les op de vroege morgen. Nog even genieten van onze plunge pool, koffers inpakken, uitchecken en richting ons volgende hotel Puri Santrian in Sanur.