Stukje oorlogsverleden van Vietnam

Dinsdag 19 oktober 2010

Om 08:15 worden we opgehaald door een gids van Asian Trails. Met nog een aantal anderen gaan we vandaag de beroemde Cu Chi tunnels bezoeken. De Vietnamezen zijn een inventief volkje gebleken tijdens de oorlog met de Amerikanen. Ze hebben een ondergronds stelsel van tunnels aangelegd van zo’n 17 kilometer die zelfs onder de basis van de Amerikanen door liep.

Deels dienden de tunnels als bescherming voor de bombardementen en deels als strategisch belang voor aanvallen op de Amerikanen. Er zijn 3 levels aangelegd waarbij de laatste wel 10 meter onder de grond ligt. Er werd lesgegeven, uniformen gemaakt, wapens geprepareerd, gekookt, gewonden verzorgd etc.

Als eerste krijgen we een demonstratie hoe men de tunnel inging. De ingangen waren verstopt onder het gebladerte maar lagen vaak dichtbij een boom. Je laat jezelf erin zakken met het “deksel” boven je hoofd en sluit zo de ingang weer onzichtbaar af. Een aantal mensen probeert het of wil zo graag op de foto.

Vervolgens krijgen we diverse soorten ingangen te zien zoals bijvoorbeeld door het gebruik van termietenheuvels. De vallen die de Vietnamezen ontwierpen waren eenvoudig maar zeer effectief en pijnlijk. Ze hadden met name ten doel de militairen flink te verwonden zodat ze na konden vertellen hoe gevaarlijk het in de jungle was. Er werden scherpe pijlen van bamboo gemaakt met aan de punt het gif van slangen.

Na alle uitleg mogen we zelf een kijkje in de tunnels gaan nemen. Ik kan er gehurkt goed doorheen maar Patrick waagt zich niet aan dit avontuur. Het is behoorlijk warm onder de grond en er is weinig te zien maar je ervaart wel een beetje hoe het daar geweest moet zijn. De tunnels zijn breder gemaakt om ons dikke toeristen ook de gelegenheid te geven een kijkje te nemen.

Als iedereen bezweet weer boven is krijgen we het voedsel te proeven waar de meeste mensen door in leven bleven, gekookte cassave. Met wat zout en gemalen nootjes helemaal niet slecht maar je moet er toch ook niet aan denken dat je dit maandenlang dagelijks voorgeschoteld krijgt. Even verderop heb je de gelegenheid om met een AK47 te schieten wat een hels kabaal geeft maar wij voelen daar niets voor. Buiten is te zien hoe de vrouwen de vellen rijstpapier maken voor de loempia’s. Een tijdrovend klusje waarna ze ook nog een tijd gedroogd moeten worden.

Vervolgens krijgen we nog een korte documentaire te zien voordat we weer in de bus richting Saigon stappen. Hoewel tot een toeristische trekpleister gemaakt is het toch wel interessant om te zien hoe men dit bestaande stelsel heeft verbeterd ten tijde van de oorlog als overlevingsstrategie. Wel erg pro Vietnam natuurlijk maar dat is te verwachten.

Als we terug in het hotel zijn gaan we eerst even lekker douchen voordat we Saigon verder gaan verkennen. Net als we aan de koffie zitten vallen er een paar regendruppels maar tot zover het regenseizoen in Vietnam voor ons. We lopen een route uit een van de boekjes en beleven de stad in al haar hectiek.

’s Avonds eten we in restaurant Hoi An wat er heel mooi uitziet en eenmaal binnen blijken we ook behoorlijk “underdressed” op onze slippers. We worden in een nis geplaatst met uitzicht op straat en krijgen de heerlijkste dingen voorgeschoteld, gestoomde vis met champignons, gegrild rundvlees met chili olie, aubergine, rijst met seafood en de loempia’s ontbreken ook weer niet (wel gefrituurd deze keer). Ondertussen worden we vermaakt door het plaatselijke orkest met tingeltangel muziek. Patrick neemt als toetje geflambeerde banaan die aan tafel wordt bereidt en ik ga voor het verse fruit. De manager komt ook nog even een praatje met ons maken en hij blijkt uit Frankrijk te komen. Hij dacht dat we uit Zwitserland kwamen (kennen we nog niet) en vanmorgen werden we al aan gezien voor Russen.

Na het eten nemen we de taxi naar de Go Go bar waar we gisteren gezellig hebben gezeten. Rond 23:00 uur zoeken we onze hotelkamer op want morgen worden we om 07:15 uur opgehaald voor het avontuur over de Mekong.