Afscheid

Op vrijdag zijn we weer geëindigd met een dag zonder elektriciteit en dat zet zich op maandag, dinsdag en woensdag gewoon voort. Ik kan nog net een beetje water koken rond 07:45 uur voor een eerste bakje koffie en dan valt het licht en de ventilator uit. Aangezien het gemiddeld zo’n 34 graden is, wordt het in de loop van de dag behoorlijk warm. Zelfs de kinderen hebben er last van.

Ineke geeft dagelijks bijles aan Sen en Nik terwijl de rest Engelse les heeft. Omdat het tussen die twee niet altijd botert en ze ook vaak door de rest gepest worden overlegt Ineke met mij om die twee uit elkaar te halen. Ik neem Sen onder mijn hoede en de eerste taak is om te zorgen dat ik zijn vertrouwen win. Hij heeft concentratieproblemen en ik begin met een spelletje memory waar hij echt een kei in is. Daarna nog wat woordjes oefenen waarna hij mag gaan kleuren wat hij ook heel geconcentreerd en netjes kan. Ongetwijfeld hebben we in Nederland een etiketje met een stoornis voor hem maar het gaat er om dat hij langzaam dingen leert en zich beter aan kan passen aan de groep. Hij is al enorm vooruitgegaan het afgelopen jaar en dat is natuurlijk super.

We hebben maar een korte week want na ruim anderhalf Cambodja neemt Algemeen coördinator Naomi afscheid van PURE! Dankzij haar inzet is een stevige basis gelegd voor het centrum en de organisatie zoals deze er nu staat en daar mag ze terecht trots op zijn. Ze wil haar verblijf afsluiten met een feest wat betekent dat voor de vrijwilligers het PDC op donderdag en vrijdag dicht is. Anouk heeft twee vriendinnen over met wie ze zaterdag op wereldreis gaat en Marcella en Tineke brengen hun vrije dagen door in Sihanoukville.

Om 13:00 uur haalt Ineke me op met de tuktuk en gaan we richting het PDC waar de kindjes al staan te wachten terwijl op hun uitnodiging toch echt 16:00 uur staat. We moeten alle mogelijke moeite doen om ze buiten het hek te houden. Het centrum wordt versierd en ik ga samen met Sitha de speurtocht uit zetten. We hebben een rode en blauwe route waar we pijlen op moeten hangen en de spelletjes bij de huizen af moeten geven. Ze kijken ons wel een beetje raar aan in de community terwijl de pijlen op de bomen getimmerd worden want dit soort dingen gebeuren hier normaal niet. De huizen op de route zijn bij de ouders van de kindjes van het PDC. Ik ben dan ook niet verbaasd als ik hoor roepen: “Teacher Jella” als we bij de gezinnen aan komen. Leuk om te zien waar de kinderen wonen maar ook confronterend om te zien hoe sommige families hier leven. Ik geniet van de natuur en de stilte en realiseer me dat dit het echte Cambodja is. Overal worden we vriendelijk ontvangen en vinden de families het leuk wat we georganiseerd hebben. Sommigen stukken op de routes zijn wat lastiger door de regenval maar gewoon de pijpen oprollen en door de modder en het water lopen, af en toe de rode mieren trotserend. Uiteindelijk vertrekken de eerste groepen 50 minuten later dan gepland omdat het stiekem toch meer tijd kostte dan we dachten.

Ik heb samen met Naomi een groep en we gaan als laatste op weg. We hebben een liedje en de benodigde materialen voor een mooie outfit meegekregen om een spetterend optreden te verzorgen. Bij het eerste huis gaan we blikgooien. Terwijl ik de scores noteer, begint Naomi met de outfits van vuilniszakken en kerstslingers. Vervolgens gaan we nog smileys zoeken, verschillen zoeken en spijkerpoepen voordat we weer op het PDC arriveren. Daar moet nog een schat gezocht worden die is gevuld met ballonnen. De voorbereidingen voor de barbecue lopen behoorlijk uit vanwege het gebrek aan licht maar als het zover is vallen ze aan als hongerige wolven. Ze kennen hier niet de BBQ zoals wij die kennen maar ze smullen allemaal. Hierna begint de disco en we besluiten om de optredens van de liedjes maar te laten voor wat het is. Ik heb nog nooit zoveel kinderen enthousiast zien dansen en uit hun bol zien gaan. Zowel de jongens als de meisjes gaan er helemaal voor en uiteraard worden ook wij de dansvloer opgetrokken. Af en toe nog een traditionele Khmer polonaise tussendoor waarbij je met z’n allen in een cirkel loopt en sierlijk met je handen beweegt. Leraar Engels, Samnang, is onze DJ en doet dit met overtuiging. Als de eerste kindjes moe beginnen te worden, laten we ze naar de aparte slaaplokalen gaan en wordt er een film opgezet. Voor de meisjes Belle en het Beest en voor de jongens Kung Fu Panda. Het overgrote deel van de meisjes haalt het einde van de film niet en is al lekker in dromenland terwijl de jongens bulderen van het lachen om die grote domme panda Po. Als de films zijn afgelopen en iedereen een plekje op de mat heeft gevonden besluiten wij ook maar om te gaan slapen. Op een matje met een laken en een kussen liggen we in de centrale ruimte met de deur open voor wat frisse lucht.

Rond 04:00 uur wordt ik wakker van enorme windvlagen en mijn matje ligt vol met zand. Naomi doet de deur dicht en de hel breekt even later los. Het dondert, bliksemt en regent zoals hier wel vaker gebeurt. Om 05:00 uur zijn de meeste kinderen al wakker en zetten we de films nog maar een keertje op. Om 06:00 uur komen we ook zelf in actie om het ontbijt te gaan regelen. Het worden kleine stokbroodjes met een mengesel van vis, tomatenpuree en knoflook. Tijdens het bereiden had ik nog mijn bedenkingen maar het smaakt heerlijk. Na het ontbijt ontvangt Naomi per groep een door de kinderen zelfgemaakt boekje. Een aantal knuffelen nog even met haar en Naomi heeft het zichtbaar moeilijk met het afscheid. Sommige kinderen weten zich ook geen houding te geven.

We ruimen de rest op en na een gezamenlijk bakje koffie rijden we in de tuktuk naar huis voor een welverdiende douche. Om 12:00 uur gaan we nog lunchen met Bart, Maaike en Anouk ter afscheid. Bart en Maaike zijn donderdagmorgen nog even op visite geweest om ons plekje te bekijken. Zij hebben hun laatste week doorgebracht in Phnom Penh en Sihanoukville en keren na vijf weken Cambodja weer huiswaarts.

’s Avonds is het afscheid van Richard en Naomi bij een Khmer BBQ restaurant. Het is een gemengd gezelschap van Cambodjanen en buitenlanders uit diverse landen en van verschillende projecten. Bij een Khmer BBQ wordt er een pot met hete kolen op tafel gezet met daar boven op een pan met een rand en een bolling in het midden. In de rand wordt boullion gegoten waar je noedels en groente in kunt koken en de bol wordt ingesmeerd met vet om te bakken. Er zijn allerlei soorten vis, vlees en vegetarische dingen om te kiezen. Na een hele gezellige avond nemen we afscheid van hen. Naomi heeft er toch mede voor gezorgd dat wij voor de organisatie PURE! hebben gekozen. Het was fijn dat we bij haar terecht konden met praktische vragen en een goed beeld van het werk ter plaatse hebben gekregen maar het is ook gewoon een leuk en gezellig stel. Zij zullen gemist worden hier.

Inmiddels is onze vierde week weer voorbij gevlogen en voelen we ons hier helemaal thuis. De oprichtster van Salariin, Anja,is vrijdag aangekomen en dat betekent voor Patrick dat hij maandag met haar om de tafel kan voor verdere plannen omtrent zijn inzet. We hebben haar tijdens het afscheid van Richard en Naomi nog even gesproken. Het is grappig om te zien hoe snel je weer mensen leert kennen en zaken alweer gewoon worden in zo’n korte tijd. Alleen maar een goed teken denk ik.

Nu vertellen wij wel heel veel over ons leventje hier maar we zouden het ook leuk vinden om eens wat nieuws (of gewoon de dagelijkse dingetjes) uit Breda te horen. Hoeft niet via deze site maar mail gewoon naar ons hotmailadres. Hopelijk tot mails!