I want to ride my bicycle

Het is alweer even geleden dat ik wat op de weblog heb geplaatst maar het zijn drukke weken geweest waarin we, zoals de titel al doet vermoeden, behoorlijk wat afgefietst hebben. Op Facebook was al het een en ander te lezen maar omdat je niet iedereen met dit medium bereikt nu dus maar weer een uitgebreider verhaal hier op waarbenjij.nu.

Twee weken geleden zijn we op zondag met Chai en Anja gaan fietsen richting de Oost en West Baray. Chai heeft zijn eigen bedrijfje met eco tours en wil zo nu en dan eens nieuwe routes uitproberen. Daarnaast wil hij de communities waar we doorheen fietsen steunen door bezoekjes te brengen aan families die lokale producten maken. Op onze gehuurde mountainbikes (deze keer maar voor meer kwaliteit gekozen) rijden we rond 07:15 richting het huisje van Anja en Chai. Die laten nog even op zich wachten maar een half uurtje later vertrekken we naar onze eerste stop voor het ontbijt. Langs de kant van de weg krijgen we een heerlijk ontbijt met noodles, groente en een soort curryachtige bouillon, smaakt heerlijk. De lokale koffie is even doorbijten en naast ons hangt het vlees gewoon in de openlucht maar we zitten dan ook in de countryside.
Daarna rijden we verder tussen de groene rijstvelden, de palmbomen en zandweggetjes naar onze volgende stop, een bedrijfje waar rijstewijn wordt gemaakt. Er loopt van alles rond op het erf, kippen, eenden, honden, varkens en kinderen zonder onderbroekje. Chai legt kort uit hoe het proces in zijn werk gaat en uiteraard moeten we ook even proeven, oeff…. een beetje straf zo op de vroege morgen. We bedankende familie en rijden verder naar een familie die rieten manden vlecht. Er komen nogal wat mensen op af om naar ons barang te kijken.

We vervolgen onze weg en komen bij de West Baray, een uitgestrekt aangelegd meer met bamboe hutten met hangmatten langs de kant van het water. We parkeren onze fietsen, kopen fruit en lokale koekjes, bestellen eten voor de lunch en lopen vervolgens via een gammele houten trap naar ons hutje. Patrick en Chai proberen nog een visje te vangen maar na vijf minuten liggen ze al in het water met een grote band. Anja en ik relaxen in de hangmat. Even later komen er nog twee Cambodjaanse vriendinnen van Anja langs en eten we gezamenlijk allerlei lekkernijen van de bbq zoals, kip vis en gevulde kikker. Als toetje nog jackfruit en na zo’n twee uurtjes vertrekken we met een boot naar een klein eilandje. Hier is nog een stuk van een voormalige Angkor tempel zichtbaar maar heel veel is er niet van over. We varen weer terug en pakken de fietsen terug naar Siem Reap. Ook hier stoppen we nog bij een vrouw uit de community die we helpen met “ Save our people”. Zij maakt prachtige dingen en we kopen een mooie mand. We drinken nog koffie met z’n zessen en vervolgens gaat ieder zijn weg na een heerlijke en gezellige dag.

Ineke heeft gebeld dat er een pakketje voor ons klaar ligt wat ze heeft meegenomen van het postkantoor. Nieuwsgierig als we zijn gaan we dat na het retourneren van de fietsen snel ophalen. We spreken af om ’s avonds met haar te gaan eten bij de Mexicaan. Bij thuiskomst maken we het pakketje open en vinden daar een rijm, een zak pepernoten en twee heerlijke (beetje zachte) chocoladeletters. De Sint is ons niet vergeten dit jaar terwijl we toch flink ver van huis zijn. Het pakketje is door de oud collega’s van Patientline gestuurd en we stellen het erg op prijs dat ze aan ons gedacht hebben. We bedanken hen toepasselijk met een rijm.

Op vrijdag 2 december vieren we met de vrijwilligers Sinterklaas op het hoofdkantoor. Een ruime week van tevoren zijn er lootjes getrokken en de bedoeling is een gedicht te maken en een klein kadootje te kopen voor de persoon die je hebt. Ik moet wat voor Jan verzinnen die ik niet zo heel goed ken maar hij schrijft leuke verhalen op zijn weblog voor PURE! dus daar kan ik wel wat mee. Rond 19:00 uur is iedereen daar, staan de pepernoten klaar, is Simone het beslag aan het maken en knallen de Sinterklaasliedjes uit de boxen. Patrick begint aan een “ pannenkoekenbak marathon” en voorziet de inwendige mens. Na zo’n 40 pannenkoeken is hij er wel klaar mee maar ze smaken heerlijk. Als we met de rijmen willen beginnen komen Niouk, Charlotte en Jan met een zwartepietenmasker op binnen tijdens het welkomstlied “ Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht” om de stemming er in te brengen. Patrick vervult zijn vertrouwde rol van Sinterklaas maar dat komt toch anders over met alleen zo’n mijter.
Iedereen heeft zijn best gedaan en er komt ook nog wel de nodige zelfspot bij kijken. Na een aantal wodka appelsap houdt ik het voor gezien. De andere dag gaat de wekker om 04:00 uur voor de Angkor Bike Ride!

Met krap 5 uurtjes slaap kleden we ons om (Pat past helaas niet in het gesponsorde fietsshirt) en rijden we in het donker naar het verzamelpunt bij Soria Moria. Ravy heeft de studenten van Wat Pren opgehaald onder begeleiding van zijn motorbike omdat het wel een erg donkere weg is. De rest van de studenten staat op weg naar de tempels te wachten in het gezelschap van Anja. Met ’n allen rijden we naar Angkor en ondertussen worden we langs alle kanten gepasseerd door tuktuks met toeristen die de zonsopkomst gaan bekijken. Zij moeten het laatste stuk echter lopen omdat de fietsers voorrang hebben. De deelnemers worden in drie groepen verdeeld, 100 km als eerste, dan de 30km waar wij aan mee doen en vervolgens de familierit van 17km.
Terwijl we wachten op de start horen we dat er 625 deelnemers uit 40 verschillende landen mee doen, toch wel heel bijzonder. Langzaam komt de zon op en de lucht is een prachtig schouwspel van paarse en oranje boven de torens van Angkor Wat. Ik voel me een bevoorrecht mens om hier te mogen staan. De studenten racen er gelijk op los maar Anja, Patrick, Indy en ik besluiten het op de toeristische boeg te gooien en hebben redelijk wat fotomomentjes. Als we over de finish komen waar je onder luid geklap onthaald wordt, blijken de studenten al geruime tijd binnen te zijn. Na nog een aantal foto’s genomen te hebben met z’n allen gaan wij brunchen bij La Boulangerie want dat gaat er wel in. In totaal hebben we met de rit van en naar Angkor toch wel zo’n 50 km gefietst maar het was zeker de moeite waard en ach alles voor het goede doel.

De volgende dag vindt de marathon plaats en André gaat de 10km proberen met zijn vrouw Lilly en de rest van de schoonfamilie. Wij hebben hem gesponsord onder de voorwaarde dat hij de tocht uitloopt (rent of wandelt). Vol trots meldt hij later op Facebook dat de missie volbracht is.

Die zondag is er ook nog een briefing van de start van de campagne van Think Twice waar ik al eerder over geschreven heb (zie ook www.facebook.com/thinktwicecambodia). Alle flyers, kaarten, stickers en posters liggen er ter inzage klaar en er zijn brieven gemaakt voor de bedrijven die we bezoeken en een lijst met eventuele vragen die we zouden kunnen krijgen. Er wordt nog eens benadrukt dat het niet de bedoeling is om mensen te zeggen wat ze wel en niet moeten doen maar dat ze twee keer nadenken over de gevolgen van het kopen van spullen bij straatkinderen. We stimuleren juist de verkoop bij de volwassenen die in een shop werken of de gehandicapte mensen die je hier natuurlijk maar genoeg ziet. Als je wilt helpen kun je ook beter de NGO’s steunen die zich inzetten voor deze kinderen.

Op maandag 5 december is de lancering van de campagne op International Volunteers Day op de internationale school met muziek en speeches. Ik kan hier helaas niet bij zijn maar ga met Jan, Charlotte en Ryan na het werk in ons Think Twice shirt en een hoop materiaal de restaurants in Pubstreet en omgeving af. Een hoop tuktuk chauffeurs dragen inmiddels ook zo’n (gratis) t-shirt of polo en overal zijn de stickers al zichtbaar. De campagne wordt positief ontvangen al scheuren een aantal straatverkopertjes de folders voor onze neus maar ja dat is ook wel begrijpelijk. Deze campagne krijgt uiteraard nog een vervolg.

Afgelopen vrijdag was een kleine uittocht van vrijwilligers en dus ook een afscheidsetentje. Ook Renske die hierin Zuidoost Azië voor PURE! nieuwe projecten zoekt moest door omstandigheden eerder naar Nederland. Na een etentje bij de Mexicaan nog even naar de vertrouwde popcornbar, even poolen bij The Warehouse en daarna nog even naar de Angkor What? Bar om afscheid te nemen van Renske. Dat even werd helaas wat later dan gepland en nadat we allemaal weer op de tafels hadden staan dansen rolden we om 03:00 uur ons bed in. Niet zo erg als je gewoon op zaterdag kan uitslapen maar helaas werden we om 06:00 uur gewekt door de echt keiharde muziek van de bruiloft op de krokodillenfarm naast ons. Blijkbaar geldt hier de code hoe meer geld, hoe harder de muziek en het geprevel van de monniken. Zelfs met alle ramen dicht was het nog niet te harden en aangezien de bruiloften hier minimaal twee dagen duren worden we op zondag weer op dezelfde tijdstip wakker geschreeuwd. Dit is een van de dingen in Cambodja die ik absoluut niet zal missen. Misschien een kleine revanche met Oud- en Nieuw :)?

Indy, de vrijwilliger uit de Kaaiman eilanden op Patrick’s project, is eigenlijk op zondag jarig maar viert dit zaterdagavond met een etentje bij Father’s restaurant en daarna gaan we karaoken in de Pink Paradise Bar die zijn naam eer aandoet. Bij binnenkomst zitten de “gastvrouwen” al klaar. We krijgen een eigen kamer toegewezen met een meisje wat de karaoke machine bedient en aan wie we verzoekjes door kunnen geven. Zij verzorgt ook de drankjes. Karaoke is erg populair in Azië en de Cambodjanen gaan dan ook helemaal los met uiteraard liedjes in het Khmer. Wij mogen daarna los gaan in het Engels. Het is beslist iets wat je een keer gedaan moet hebben hier, foute muziek en videoclips en ook bij de omgeving zet ik mijn vraagtekens maar we hebben het onderling erg gezellig gehad.

Het is wel een behoorlijk verslag geworden dus misschien iets vaker wat schrijven zodat het voor jullie ook nog leesbaar blijft, sorry. Bij deze wensen we iedereen alvast hele prettige feestdagen en tot het volgende verslag weer!