Vrije dagen en naaiopleiding

Na weer een korte week waarin we beiden nog best wel wat gewerkt hebben, staan er de komende tijd even geen Public Holidays op het programma. Natuurlijk komen onze Westerse feestdagen er wel aan maar daar hebben ze hier natuurlijk (bijna) geen boodschap aan. Voor wat betreft Sinterklaas willen we onderling iets organiseren met de vrijwilligers en voor Kerst en Oud en Nieuw zijn er buiten het bakken van heel veel oliebollen nog maar weinig afspraken gemaakt. Persoonlijk vindt ik het wel prima dat je hier eigenlijk geen agenda nodig hebt. Als iemand je vraagt om ’s avonds of de volgende dag wat te gaan doen is dit eigenlijk nooit echt een probleem. Laatste moment afspraken zijn hier heel gewoon. Je sociale leventje is hier ook veel kleiner dan thuis maar voor nu is het wel oké.

Ik heb samen met Inge, Ineke en Mirte het tempelcomplex Koh Ker bezocht. Dit ligt op twee uur rijden met een taxi van Siem Reap. Door omstandigheden vetrokken we een beetje aan de late kant waardoor we maar twee tempels hebben kunnen bezoeken. Maar volgens mij waren dat ook wel de mooiste. Deze tempels zijn niet gerestaureerd en net als bij Ta Prohm (film Tomb Raider) en Beng Melea gaat de natuur hier vrolijk zijn gang wat vaak prachtige plaatjes oplevert. De hoofdtempel heeft ook een hele andere bouw dan de gebruikelijke tempels, het lijkt haast meer op een Maya bouwwerk. Voorheen kon je er ook op klimmen maar de trap naar boven mist een behoorlijk aantal sporten en is ook afgesloten. Aan de ene kant wel jammer want volgens mij heb je een fantastisch uitzicht als je eenmaal boven bent. Voor het behoud van de tempel is het echter wel beter.

Op woensdagavond heeft Patrick nog een kort overleg met zijn collega Ravy. We worden beiden uitgenodigd om bij hem te komen eten. De rit er naar toe is al een avontuur op zich vanwege de slechte toestand van de weg en ik kan me haast niet voorstellen hoe veel last deze mensen gehad hebben van de vele overstromingen. De geur hangt er zelfs nog. Bij hem aangekomen blijken er familieleden uit Battambang over te zijn en ook buren en andere kennissen schuiven gewoon vrolijk aan.Wat later op de avond wordt er gewoon weer opnieuw eten klaar gemaakt.Zowat bij elke slok bier wordt er geproost en ze drinken nog behoorlijk door ook. Ik hou het maar gewoon bij water. Ondanks dat het overgrote deel geen Engels spreekt en wij alleen maar lachwekkend Khmer is de sfeer gemoedelijk en voelen we ons meer dan welkom. Wat een gastvrijheid ervaren we weer hier.

Op het PDC zijn we afgelopen dinsdag gestart met de naaiopleiding. Maandagmorgen kwam de tuktuk met de hele mikmak aan machines en materialen voorgereden en aan het einde van de ochtend stond alles startklaar. ’s Middags nog het een en ander met de leraar doorgesproken en zo konden we dinsdagmorgen vol verwachting van start. Alle acht waren ze aanwezig en na een introductie van Sitha waarin de regels benoemd werden en de aanwezigheid genoteerd, konden ze van start op de trapnaaimachines. Voor mij zijn dit antieke exemplaren en geheel niet te vergelijken met de halve computer die ik thuis heb staan. Maar het werkt en aangezien er in de community maar weinig elektriciteit is, zijn dit soort machines wel handiger. De eerste les bestond vooral uit oefenen op krantenpapier maar tijdens de 2e les hebben ze al voorzichtig wat dingen gemaakt. Er is nu al wel te zien wie er moeite mee heeft en wie het al redelijk makkelijk afgaat. Bij de andere groep zijn we in plaats van acht maar gestart met zes en dat zal ook wel zo blijven.

Een echt lesplan was niet te krijgen en ook via andere organisaties begrepen we al wel dat het vaak meer een kwestie van gewoon beginnen is. Ik ben grotendeels bij de les aanwezig om te zien wat hij ze leert en maak hier dan een beschrijving van als een soort naslagwerk voor een eventuele volgende cursus. We zijn nog op zoek naar een assistent/vertaler omdat zowel de leraar als studenten geen Engels spreken. Vanuit mijn ervaring begrijp ik natuurlijk wel wat hij ze laat doen en waarom. En sommige dingen gaan nu eenmaal op een andere (Cambodjaanse) manier. Spoelwinden gebeurt met een schroevendraaier en het wiel van de machine terwijl er gewoon een functie op de machine zelf zit. Wel grappig om te zien hoe je bepaalde zaken op een hele andere manier kunt gebruiken.

Afgelopen woensdag heb ik mijn eerste yogales gehad en wat was ik stijf zeg. Ik heb soms ook het gevoel een paar doorgezakte voeten te hebben door al dat gewandel op plastic slippers en blote voeten. Uit bed komen voelt de eerste paar stappen niet echt prettig. Maar de yoga was wel weer fijn en ik volg nu de beginnerscursus zodat goed de juiste houdingen weer even uitgelegd worden. Zie ik ook eens wat andere gezichten dan alleen de vrijwilligers en de collega’s van PURE! Het gaat wel even ten koste van de gezamenlijke etentjes met de vrijwilligers op woensdagavond maar dat is even niet anders.

Zaterdag ben ik met Mirte naar een bijeenkomst van de International Volunteer Day geweest. Dit comité bestaat uit mensen van verschillende organisaties, UN, Unicef en diverse NGO’s. Deze ochtend was de groep aanwezig die verantwoordelijk is voor het maken van flyers, postcards en posters. Bij de uitgekozen slogans werden situaties bedacht om foto’s te maken. Het doel van de campagne die op 5 december van start gaat is het creëren van bewustwording onder toeristen en restauranthouders om de verkoop van producten door straatkinderen te ontmoedigen. In Phnom Penh en Sihanoukville wordt hier al op verschillende manieren aandacht voor gevraagd. Daar zijn de aantallen ook wel aanzienlijk groter dan hier maar je praat toch over 1.500 kinderen.

Zondagmorgen gaat om 07:00 uur de wekker want we moeten gaan fietsen. Op 3 december a.s. wordt er een fietstocht rond Angkor Wat georganiseerd en de studenten van Salariin die Life Skills lessen volgen doen hier aan mee. Maar er moet natuurlijk wel geoefend worden! Er zijn tours van 17 en 30 kilometer en een wedstrijd over 100 kilometer (zie ook http://www.villagefocus.org/bike/) Nadat we beiden een mountainbike gehuurd hebben fietsen we richting Soria Moria wat het verzamelpunt is. De sportleraar van PURE!, Seut, fietst ook mee en ik herken in de organisatie een vrouw van yoga. Klein wereldje hier soms in Siem Reap. Na een korte uitleg gaan we van start maar na ongeveer 20 minuten onderweg te zijn begeeft mijn gehuurde mountainbike het. Patrick fietst met mijn fiets aan de hand terug en ik stap in een tuk tuk (ja, verschil moet er nu eenmaal zijn). Dat was dus maar van korte duur maar aangezien mijn ingewanden behoorlijk van slag waren ’s ochtends vond ik het niet zo heel erg om weer snel terug te zijn. Patrick ook niet want nu kan hij toch nog Studio Sport kijken.

Verder wordt het weer hier ‘s avonds ietsjes frisser (een paar graden maar hoor) en schijnen we in december toch echt een vestje aan te moeten ’s ochtends. Is ook wel weer eens lekker.