Onverwachte uitjes

Soms neemt de dag een andere wending dan verwacht of gepland, dat hebben we op een zaterdag ook weer ervaren. Terwijl we nog in pyjama aan een bakje koffie zitten belt de” baas” van Patrick of we zin hebben om mee te gaan naar een NGO waar ze weven en pottenbakken. Lokale mensen worden hier opgeleid zodat ze een vak leren en hiermee in hun eigen inkomen kunnen voorzien. Zowel in de weverij als de pottenbakkerij worden prachtige dingen gemaakt en Patrick en ik kunnen ons niet bedwingen om een aantal producten voor thuis mee te nemen. We zien later wel hoe we dat allemaal mee naar Nederland krijgen. Zeer interessant en we komen zo ook weer langs een aantal tempels waarvan we het bestaan niet wisten.

Daarna worden we heel hartelijk welkom geheten bij een Cambodjaans gezin waar Anja een goede band mee heeft en er wordt een uitgebreide lunch op tafel gezet. We worden zelfs uitgenodigd op de bruiloft van een van de dochters op 19 november. Wat een hartelijkheid en gastvrijheid. Dit soort onverwachte momenten maken ons verblijf hier in Cambodja nog eens extra de moeite waard.

Op het PDC zijn we druk bezig met het opzetten van de naaiopleiding voor jonge vrouwen in de community. Dat betekent vele gesprekjes met geïnteresseerden, inventarisatie van benodigde materialen, het zoeken naar een leraar/lerares, gesprekken met andere projecten, kortom een hoop werk te verrichten voordat we officieel van start kunnen. Aangezien het Engelse lokaal hierdoor moet verhuizen en dat buiten de lestijden moet gebeuren, gaan Ineke, Inge en ik op zondag richten het PDC om Samnang te helpen met deze klus. De vrijdag ervoor hebben Ineke en ik een klusdag ingepland omdat nog niet alle lesbankjes gelakt waren.

Afgelopen week ben ik ook begonnen met het testen van de rekenkennis van de kinderen. Helaas ook nu al te constateren dat de kinderen niet op het niveau zitten waar ze volgens de grade op public school zouden moeten zijn. De invulling van dit probleem pakken we later op omdat er nu teveel zaken lopen.

Lang weekend voor de boeg want op maandag is het de verjaardag van de vader van de koning. Geen koekhappen, vrijmarkt of koninginnenacht al is er hier op zaterdag wel wat te vieren wat wij eigenlijk nooit doen, namelijk Halloween. Mensen in de meest vreemde creaties komen voorbij in Pubstreet om dit fenomeen te vieren. Ik vind vier dagen verkleed met carnaval in Breda eigenlijk wel genoeg voor een heel jaar. Ook het personeel van de Temple bar ziet er een beetje ”griezelig” uit. Als de muziek op standje onverstaanbaar gaat, besluiten wij met een aantal om wat te gaan drinken bij de popcornbar. Aanzienlijk rustiger in the Alley. Een van de nieuw aangekomen vrijwilligers heeft toch een beetje het idee in Chersonissos beland te zijn. Na wat cocktails genuttigd te hebben lopen we snel nog even de Angkor What bar binnen om te zien hoe de meiden zijn uitgedost als vleermuis maar de warmte en de herrie doet ons al besluiten weer huiswaarts te keren.

We hebben deze dag ook nog een bezoek gebracht aan de tempel Beng Melea, ook wel de jungletempel genoemd. De ruines van deze tempel zijn al behoorlijk overwoekerd door de natuur en dat is een prachtig gezicht. Het is hier zo rustig dat je de vogeltjes hoort fluiten en dat in combinatie met de zon die volop schijnt geeft een rustig gevoel. Waarschijnlijk dat het hier in het hoogseizoen wel drukker is maar voor nu is het wel prima zo. De tempel ligt zo’n 63 kilometer van Siem Reap en dat is toch een behoorlijk eindje op de brommer. Dat levert weer een gevoelloos achterwerk op bij ons beiden maar het was de moeite waard.

Zoals jullie in het stuk van Patrick hebben kunnen lezen zijn twee vrijwilligsters die fysiotherapie gestudeerd hebben mee het dorp in geweest om te beoordelen of ze nog wat voor een aantal mensen konden betekenen. Voor het meisje Srey Ma hebben ze een oefenplan opgesteld om haar spierkracht en zithouding te verbeteren. De materialen hiervoor hebben ze uit eigen zak betaald en op maandagmorgen zijn we een deel van de spullen bij haar gaan brengen. Chai ging mee om de moeder de oefeningen in het Khmer uit teleggen (onze cursus is helaas nog lang niet toereikend hiervoor). We hebben een speciaal kussen voor haar rolstoel bij zodat ze daar beter in kan zitten. Als we haar een grote beer overhandigen straalt de vreugde van haar gezichtje af. De bedoeling is dat ze door het pakken en knuffelen met de beer haar armen gebruikt. Ook de grote roze bal wordt enthousiast ontvangen. Patrick doet de oefeningen voor en we betrekken ook de broertjes, neefjes en nichtjes erbij. Iedereen vindt het prachtig en de moeder bedankt ons vele malen. We zullen regelmatig terug komen om te controleren of er enige verbetering in haar toestand is zodat we weten of de oefeningen ook daadwerkelijk uitgevoerd worden. We hebben nog meer materialen maar die zullen we later brengen anders wordt het teveel in een keer.

En heb alvast maar medelijden met ons, volgende week zijn we weer woensdag, donderdag en vrijdag vrij. De festiviteiten voor het Waterfestival zijn afgelast in verband met de eerdere overstromingen dus we moeten nog even verzinnen hoe we deze dagen in gaan vullen. Komt vast wel goed.