Viva Hollandia

We hebben het lang geheim kunnen houden maar door een aankondiging in een kerkblaadje over een presentatie door Patrick zijn we uiteindelijk toch door de mand gevallen.Onze komst naar Nederland met Carnaval was inmiddels bij de meesten bekend.

Op de dinsdag van vertrek lunchen we nog met Ryan en Indy. Laatstgenoemde zullen we niet meer zien bij terugkomst in Siem Reap. We hebben de vrijdag ervoor al een beetje afscheid genomen door te gaan stappen in typisch Cambodjaanse gelegenheden (de Triangle Bar en Snowworld). Hier was ook Marco bij aanwezig die zich o.a. inzet voor het project van Stepping Stones. Hij komt uit Prinsenbeek en is NAC fan dus hij past wel in ons straatje. We mochten voor hem alleen het C…. woord niet noemen want dat mist hij voor de tweede achtereenvolgende keer. Een hele gezellige avond die tot in de late uurtjes duurt.

We vliegen vanaf Bangkok en om daar te komen nemen we de taxi vanuit Siem Reap. Het is ongeveer 2,5 uur tot aan de grens bij Poipet en daarna nog zo’n drie uur tot aan het vliegveld. De reis verloopt voorspoedig al verbazen we ons wel over hoe hier gas getankt wordt, net ff anders dan bij ons zullen we maar zeggen (en dat terwijl wij in een auto met draaiende motor zitten).

We kunnen nog niet gelijk inchecken dus gaan we eerst maar een hapje eten. Veel te weinig voor teveel geld maar dat is nu eenmaal zo op luchthavens. Rond 01:00 uur vertrekken we met Egyptair richting Cairo. Daar moeten we nog 4 uur wachten voordat we in het vliegtuig naar Amsterdam kunnen stappen wat toch ook nog vijf uur vliegen is. Met een half uurtje vertraging landen we uiteindelijk op Schiphol waar mijn ouders, Tineke en Carl ons met een grote vrolijke ballon op staan te wachten. Na een bakje koffie vertrekken we met de Fyra terug richting Breda. Gelukkig zijn er winterjassen en sjaals meegebracht want het is nogal een temperatuursverschil. Gelukkig geen -20 meer want dat zouden we niet ”overleven”.

We maken er een gezellige avond van met ook Sandy en Peter, Marc, Corrie en Silvie. Patrick gaat zich helemaal te buiten aan de frikadellen en kroketten. De dagen erna staan er wat controles op het programma zoals de pedicure en de tandarts. Vrijdag nog even een carnavalspak in elkaar flansen en dan 4 dagen feesten, dacht ik. Op vrijdagavond krijg ik een beetje last van mijn kaken en op zaterdag blijf ik een leuk souvenir uit Cambodja mee genomen te hebben, namelijk de BOF. Da’s dus niet boffen en het Carnavallen blijft hierna beperkt tot de zondag- en maandagmiddag. Eten doet verschrikkelijk pijn mar drinken lukt gelukkig nog wel. Op dinsdag slaat het echter flink toe en voel ik me ook echt ziek. Op zaterdagavond gaan de mannen nog pokeren en de vrouwen hebben voor mij op zondag nog een high tea georganiseerd. De maandag staat in het teken van de presentatie die Patrick ’s avonds gaat geven. Leuk om te zien dat er bekenden en onbekenden op af komen, ieder met hun eigen persoonlijke reden. Het is een geslaagde avond te noemen. Dan dinsdag nog even snel naar de kapper, de koffers pakken om vervolgens de volgende dag weer richting Schiphol te gaan. Leuk om iedereen weer even te zien en te spreken maar het waren toch wel twee hele drukke weken.

Na wat problemen met het treinverkeer (what’s new?) komen we gelukkig wel op tijd aan op het vliegveld. Weer met een half uurtje vertraging vertrekken we richting Cairo. Daar aangekomen kunnen we nog mooi de eerste helft van de wedstrijd Engeland - Nederland meepikken maar achteraf blijkt dat we beter de tweede helft hadden kunnen kijken. In het vliegtuig naar Bangkok is zoveel plaats over dat ik twee stoelen voor mezelf heb en Patrick zelfs drie. Ik heb dan ook voor het eerst in mijn leven redelijk kunnen slapen tijdens een vlucht. Ik word wakker als ze aankondigen dat het ontbijt wordt geserveerd en dan hebben we nog maar iets meer dan een uur te gaan. In eerste instantie kunnen we onze chauffeur niet vinden in Bangkok maar dat komt uiteindelijk goed en zo hebben we weer een rit van 5,5 uur voor de boeg naar Siem Reap. Deze breng ik weer grotendeels slapend door. Om 20:00 uur stappen we ons vertrouwde stekje weer binnen. De nieuwe eigenaar is beneden flink aan de slag geweest om het allemaal wat gezelliger te maken maar ik vind het persoonlijk een beetje teveel van het goede. Na het boodschappen doen en het ophalen van de brommer eten we nog wat en zoeken daarna ons bed op.

Vrijdag eerst even langs onze projecten en gelukkig is iedereen weer blij ons te zien. Eigenlijk hebben we nog een bruiloft om 17:00 maar daar zijn we echt te moe voor. Zaterdagavond hebben we het afscheidsetentje van Ryan, Fleur en Charlotte en gaan we bescheiden maar 1 drankje doen na het eten. Zondag moeten we er namelijk weer op tijd uit voor de rit naar Battambang.

Cambodjaanse bruiloft

Ze wonen al een tijdje samen in hun huisje op het terrein van het PURE! Dream Center maar afgelopen zaterdag zijn Bopha & Sitha officieel getrouwd. Bopha is onze sociaal werkster en SItha de projectmanager hier bij PURE! in Cambodja. Zoals gebruikelijk duurde ook bij hen de bruiloft twee dagen waarop zaterdag met name de ceremonie plaatsvindt voor familie en op zondag het feest wordt gevierd.

Met de vrijwilligers en de staff gaan we zondagmorgen om 09:00 uur op pad in de minivan richting Battambang. Beiden komen hier vandaan en de bruiloft is dan ook traditiegetrouw bij de ouders van de bruid. Het is een behoorlijke rit en ook nog wel even zoeken naar de locatie maar na bijna drieënhalf uur komen we op de plaats van bestemming. Een aantal van ons moet zich langs de kant van de weg achter het busje nog even omkleden omdat Bopha had aangegeven dat ze het erg leuk zou vinden als we traditioneel gekleed zouden komen. Druk in de weer met sluitspelden en linten maar het resultaat mag er zijn.

Nog net op tijd om Bopha in haar tweede jurk van die dag te zien al is ze haast onherkenbaar door de make-up en de haardracht. Vooraf had ze aangegeven daar het meeste tegenop te zien maar het hoort nu eenmaal bij een traditionele bruiloft. Sitha is in bijpassend blauw en na de felicitaties verschijnen ze al snel beiden in het wit. We moeten ons verzamelen rond een tafel met fruit waar Bopha, Sitha, wederzijdse ouders en de getuigen omheen staan. Er wordt door de ouders van SItha gesproken en ook door henzelf. Ze vinden het een eer dat wij van PURE! helemaal uit Siem Reap aanwezig zijn. Daarna gaven ze elkaar een stuk fruit en ook de beiden ouders wat denk ik te vergelijken is met de bruidstaart hier. Na de zoen op het voorhoofd en de wang wordt er uitbundig met confetti gespoten. Ondertussen wordt er maar eten op tafel gezet en het menu blijkt uit acht gangen te bestaan. Omdat wij aan de late kant zijn wordt er bij een aantal andere tafels al opgeruimd en ruimte gemaakt om te dansen. Onze vrouwelijke vrijwilligers zijn al snel in trek bij de lokale jongens maar ik geloof niet dat we hier een romance à la Grenzeloos Verliefd van kunnen verwachten.

Uiteraard gaan wij ook nog met de beentjes van de vloer tijdens de Khmer polonaise en house muziek van alweer een tijdje geleden. Tussendoor natuurlijk blijven eten en inmiddels zijn Bopha & Sitha alweer gewisseld van outfit. Deze keer wat makkelijker draagbaar en geschikt om te dansen.

Rond vier uur is het feest ten einde en gaanwe weer richting Siem Reap. We zijn het er allemaal over eens dat het een geweldig feest was van twee fantastische mensen.